Według Wikipedii Marek Goliszewski jest osobą znakomitą (zastanawia wręcz jego start na doktora nauk, bo może z tytułem doctor honoris causa poszłoby bez przeszkód :...W młodości uprawiał wyczynowo zapasy, brał udział m.in. w Letniej Uniwersjadzie 1973 w Moskwie[1]. Ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a także podyplomowe studia z zakresu dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim[2].
Od 1979 związany z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym. Od 1982 publikował artykuły gospodarcze w tygodniku "VETO". Został członkiem Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy z siedzibą w Brukseli. W 1988 współtworzył i został redaktorem naczelnym czasopisma "Konfrontacje", wydawanego przez RSW "Prasa-Książka-Ruch" na zlecenie Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego[3]. W 1989 stanął na czele Polskiej Fundacji Klubu Rzymskiego.
Po przemianach politycznych zaangażowany w działalność organizacji pozarządowych i organów doradczych. W 1991 był inicjatorem powołania Business Centre Club, od tego czasu pełni funkcję prezesa zarządu tej organizacji gospodarczej. Został członkiem m.in. zarządu Towarzystwa Polska-Wschód (1993), Społecznej Rady Planowania przy Centralnym Urzędzie Planowania (1994), Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (1993), Rady Integracji Europejskiej (1996), Narodowej Rady Integracji Europejskiej (2002), a w 2010 prezesem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. Objął też funkcję wiceprzewodniczącego Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.
Organizował Forum Dialogu, skupiające różne podmioty społeczne (związki zawodowe, stowarzyszenia i inne). W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001 (z rekomendacji Unii Wolności). W 2011 ponownie bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora (z ramienia Obywateli do Senatu)[4].
W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6]. Jest autorem książki Stąd do przyszłości (Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa 2005). Nagradzany za działalność społeczną, m.in. tytułem Przyjaciel Ludzi Bezdomnych (1996) i Laurem Stokrotek Dobroci (2005)....WIĘCEJ: TUTAJ
A doktorat poniżej krytyki, TUTAJ
Od 1979 związany z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym. Od 1982 publikował artykuły gospodarcze w tygodniku "VETO". Został członkiem Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy z siedzibą w Brukseli. W 1988 współtworzył i został redaktorem naczelnym czasopisma "Konfrontacje", wydawanego przez RSW "Prasa-Książka-Ruch" na zlecenie Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego[3]. W 1989 stanął na czele Polskiej Fundacji Klubu Rzymskiego.
Po przemianach politycznych zaangażowany w działalność organizacji pozarządowych i organów doradczych. W 1991 był inicjatorem powołania Business Centre Club, od tego czasu pełni funkcję prezesa zarządu tej organizacji gospodarczej. Został członkiem m.in. zarządu Towarzystwa Polska-Wschód (1993), Społecznej Rady Planowania przy Centralnym Urzędzie Planowania (1994), Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego (1993), Rady Integracji Europejskiej (1996), Narodowej Rady Integracji Europejskiej (2002), a w 2010 prezesem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. Objął też funkcję wiceprzewodniczącego Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.
Organizował Forum Dialogu, skupiające różne podmioty społeczne (związki zawodowe, stowarzyszenia i inne). W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001 (z rekomendacji Unii Wolności). W 2011 ponownie bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora (z ramienia Obywateli do Senatu)[4].
W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6]. Jest autorem książki Stąd do przyszłości (Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa 2005). Nagradzany za działalność społeczną, m.in. tytułem Przyjaciel Ludzi Bezdomnych (1996) i Laurem Stokrotek Dobroci (2005)....WIĘCEJ: TUTAJ
A doktorat poniżej krytyki, TUTAJ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz