Karol Życzkowski opisuje procedury ubiegania się o finansowanie oraz ocenianie prestiżowych grantów badawczych ERC dla młodych (do 8 lat po doktoracie) oraz wybitnych europejskich badaczy.
Z artykułu jasno wynika, że reforma organizacji badań naukowych w Polsce jest konieczna i nie chodzi tutaj o kolejny zastrzyk pieniędzy na badania: samo dofinansowanie nauki bez zmiany systemu nie wystarczy.
Szczególnie interesujące są wskazówki dla MNiSW, jakie Autor zawarł w podsumowaniu:
...Aby skuteczniej zachęcać najlepszych uczonych do udziału w konkursie Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego powinno
1. Propagować konkursy europejskie oraz organizować szkolenia na temat sposobu przygotowywania wniosków,
2. Przyznawać polski “grant pocieszenia” dla każdego uczonego, którego wniosek przejdzie do drugiego etapu6 konkursu ERC,
3. O takiej decyzji powiadamiać otwarcie całe środowisko, lecz dodatkowo zachęcać do udziału w konkursie grupę kilku wybranych naukowców z każdej grupy tematycznej, kierując bezpośrednio imienny list do każdego z nich.
4. Aby ułatwić urzędnikom ministerstwa rozeznanie w zasobach uczonych, którzy mieliby szansę konkurować w skali Europy, warto wymagać od wszystkich pracowników nauki opłacanych z pieniędzy podatników, aby co roku oceniali swój dorobek naukowy zgodnie z formułą7 ERC, a rezultaty udostępniali publicznie na stronach internetowych instytucji w których pracują.
5. Rozważyć możliwość sfinansowania z budżetu ministerstwa nieco mniejszych grantów przeznaczonych dla naukowców z Polski, lecz ocenianych przez międzynarodowy panel na podobnych zasadach co granty ERC. Takie lokalne konkursy mobilizowałyby najlepszych polskich uczonych do startu najpierw w konkursach krajowych, a później w europejskich...
Artykuł Karola Życzkowskiego wzbogaca tabela obrazująca dynamikę pracy naukowej (mierzoną medianą liczby prac, całkowitej liczby cytowań, tej liczby bez autocytowań, oraz wskaźnika h) laureatów konkursu AdG ERC 2008 w każdej grupie tematycznej na podstawie danych z ISI za lata 1996-2008, która obrazuje ogromne zróżnicowanie w zakresie powyższych parametrów w różnych dziedzinach nauki.
Humanistyka i nauki społeczne na przestrzeni okresu 12 lat wypadają dramatycznie słabo w całej Europie, co nie powinno stanowić usprawiedliwienia dla żenującego poziomu polskiej humanistyki, lecz jedynie kolejny dowód na konieczność kształcenia interdyscyplinarnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz